Ika en Hidayat
Dit zijn Ika en Hidayat in hun huisje in de buurt van de stad Yogyakarta. Beiden hebben als jong kind polio gehad waardoor ze ernstig gehandicapt zijn. Hidayat loopt op krukken, Ika gebruikt een rolstoel, ze heeft geen kracht in haar armen en handen. Wij helpen Ika al sinds 2005, toen ze nog bij haar ouders in de stad woonde. Later leerde ze Hidayat kennen met wie ze in 2012 getrouwd is. In 2013 is hun dochter Ayaka geboren, enkele jaren later Shofa. Het huis waarin ze wonen staat bij het huis van Hidayats ouders. Het was een lekkende bouwval waar delen van muren ontbraken maar dankzij de hulp van Simpati is het nu bewoonbaar.
Hidayat heeft een doofstomme zus, Endar, die bij haar ouders woont. Zij helpt met de verzorging van de kinderen. Ze verdient de kost met de borduurmachine die ze van ons kreeg. De was doen Ika en Hidayat zelf. Niet met de hand uiteraard, zoals in Indonesië gebruikelijk is, maar met de wasmachine die ze met Simpatigeld konden kopen. En sinds ze na ons laatste bezoek ook een eigen elektriciteitsaansluiting heeft, doet hij het zonder haperen!
Dankzij een paar gulle gevers hebben we Ika een elektrische rolstoel kunnen geven. Ze is nog nooit zo zelfstandig geweest, vooral ook omdat het haar lukt om zelf in de rolstoel te gaan zitten, met behulp van een plastic krukje.
Ika verkoopt schoenen en tassen via internet.
 Ika en Ayaka
Klik hier om te bewerken.
|
Endar
|
Rusti en Andri
Rusti (rechts op de foto) is een vriendin van Ika. Links zien we Andri, haar broer. Ze wonen in de provincie Yogyakarta, met hun moeder en een 16-jarig nichtje. De vader van Rusti en Andri woont niet bij hen. Ze hebben beiden vroeger polio gehad en zijn zo ernstig gehandicapt dat ze zichzelf niet kunnen wassen en aankleden, ook moeten ze in en uit de rolstoel en bed getild worden. Rusti kan lezen en schrijven, dat heeft ze op het revalidatiecentrum Yakkum geleerd. Andri kan dit niet. Ook de moeder is analfabeet. Al enkele malen hebben ze beiden van ons een nieuwe rolstoel gehad.
Het wordt de moeder - ook op de foto - wat te veel, de zorg voor beide volwassen kinderen. Wij dachten dat ze dagelijks een paar uur hulp goed zou kunnen gebruiken, maar hier voelde ze niets voor. In plaats daarvan hebben we haar, op haar eigen verzoek, een wasmachine gegeven. Scheelt veel werk.
Sinds Rusti een smartphone heeft gekregen, schrijft ze gedichten. Voorheen kon dat niet, ze is fysiek niet in staat met een computer om te gaan en een pen kan ze met moeite vasthouden. Maar op de telefoon lukt het haar wel. Ze doet mee aan poëziewedstrijden op Facebook en heeft verschillende malen een prijs gewonnen.
Uti
Uti is een gehandicapte vrouw van 50. Ze kan niet staan en brengt de meeste tijd door in een bloedheet raamloos hokje. Ze komt zelden buiten. Met vier zussen en hun gezinnen woont ze in een grote raamloze loods, verdeel door tussenschotten. Hier op de foto zit ze naast haar moeder. Ze is erg blij want we hebben drie wensen van haar vervuld: een nieuwe matras, een ondersteek en een radiootje. Nu kan ze naar muziek luisteren. Uti is nooit naar school geweest en kan niet lezen en schrijven.
Een dagje uit
Tot voor kort gingen we elk jaar een dagje uit met onze mensen in Yogyakarta. Ika, Hidayat, Endar, Rusti, Andri en hun familie. In 2016 zijn we met een busje naar het strand gegaan. Een smal strand zodat we dichtbij het water zaten op de houten vlonder van de eettent waar we heerlijk vers gebakken vis aten. Ika is zelfs in het water geweest, gedragen door haar broer Yuli. Een heel bijzondere dag, ook voor ons.
Kadek |
|
|
Kadek is de weduwe van Gede Naya, voor wie we een tijdje de opleiding aan de kunstacademie hebben betaald. In 2007 maakten we kennis met zijn vrouw Kadek. Zij was toen al zwanger. Een paar maanden na de geboorte van hun dochter Putu is Gede verongelukt in het verkeer. Nu woont Kadek met Putu bij haar schoonouders. De eerste drie jaar kreeg ze van een sponser (via ons) maandelijks 1.200.000 rupiah, daarna leende ze geld van haar vroegere werkgever om een warung te beginnen. Een tijd lang ging dat goed, maar inmiddels is haar gezichtsvermogen zo verslechterd dat ze niet meer goed kan zien wat ze verkoopt. En dus beperkt ze zich tot de verkoop van decoratie voor de Balinese feesten, die herkent ze op gevoel. Ze is nog lang niet volkomen blind, maar zal dat waarschijnlijk wel worden.
Dumaris
Als kind is Dumaris uit een boom gevallen. Sindsdien is ze verlamd. Van Harapan Jaya, een katholieke organisatie, heeft ze een opleiding als naaister gekregen. Zo verdient ze nu de kost. Ze woont alleen in een klein huisje. Dumaris sukkelt nogal met haar gezondheid. Zo heeft ze af en toe doorzitwonden en kan ze een tijdje niet werken. Dan helpen we haar. Onlangs hebben we haar een nieuwe naaimachine gegeven.
